Dahil sa kanyang pagkakasakit, ipinagbilin niya sa kanyang
anak na si Pina ang ilang mahahalagang bagay na kailangan niyang hanapin upang
makatulong sa kanyang paggaling. Ngunit si Pina ay laging nagrereklamo at hindi
mahanap ang mga ipinapahanap ng ina.
Ang kanyang mga reklamo, hindi niya na kayang hanapin ang
mga bagay na iniutos ng kanyang ina. Dahil sa labis na sakit, ay napabulalas si
Aling Marta: "Hay naku, Pina, Pina, magkaroon ka sana ng maraming mata
upang makita mo ang hinahanap mo." Ang kanyang sinasabi ay puno ng
pagkabigo at inis dahil sa kanyang kondisyon.
Pagkatapos ng kanyang pahayag, nakatulog si Aling Marta
mula sa pagod at sakit. Kinabukasan, nang bumuti ang lagay ni Aling Marta,
bumangon siya at naglakad-lakad sa paligid ng bahay upang hanapin ang kanyang
anak na hindi pa rin lumilitaw. Ang kanyang anak, si Pina, ay hindi na
nasilayan mula noon, at ang kanyang ina ay nag-aalala sa maaaring nangyari sa
kanyang hindi maganda.
Lumipas ang mga araw, at kahit saan siya magpunta sa
paligid ng bahay, wala pa rin si Pina. Sa kanyang paglibot-libot sa bakuran,
napansin ni Aling Marta ang isang kakaibang halamang tumubo na may bunga. Ang
bunga nito ay tila parang ulo ng tao, na may matigas at matalas na balat at
maraming mata. Ang nakitang ito ay nagdala ng lungkot kay Aling Marta dahil
naaalala niya ang kanyang anak na nakagalitan.
Sa kabila ng kanyang kalungkutan, inalagaan at inari ni
Aling Marta ang halamang ito na tila ay isang anak. Pinangalanan niya itong
Pina, na kalaunan ay tinawag na pinya.
Ang prutas na ito ay naging simbolo ng kanyang pagmamahal at ang kanyang pangungulila sa kanyang anak, at nagsilbing paalala sa lahat ng kabataan upang magtrabaho ng mabuti at huwag maging tamad.
No comments:
Post a Comment